پسران و دختران فقط در انتخاب بازي ها و اسباب بازي ها با هم تفاوت ندارند، (1) بلکه همان گونه که ش. بريد (2) مي گويد، از لحاظ « سبک بازي کردن » نيز با هم متفاوت اند. در پسر بچه ها شاهد پرخاشگري بيشتر، فعاليت هاي جسماني بيشتر و عمل گرايي گسترده هستيم. در دختر بچه ها با غلبه ي پرخاشگري شفاهي اما آرام، ثبات، « تمايل به آداب و رسوم که با گذر زمان استحکام مي يابد، پيروي مطيعانه و تقريباً لذت آميز از اجبارها و دستورهاي صوري » رو به رو مي شويم. هيچ کس نمي تواند انکار کند که اين تفاوت ها وجود دارند و بسيار آشکار هستند؛ براي متقاعد شدن در اين باره کافي است که به گروه هاي کودکاني نگاه کني که در حال بازي هستند. اما در اين مورد نيز براي توضيح چيزي که با عوامل و محيط اجتماعي توجيه پذير است، به وضعيتِ « زيست شناختي » استناد مي ورزند.
کاهش اجباري پرخاشگري که در دختر بچه ها از راه هاي گوناگون صورت مي گيرد، آنان را وا مي دارد که..............